กลุ่มที่อาการน้อย  : สัญญาณชีพปกติ

กลุ่มที่อาการรุนแรง : มีอัตราการหายใจ 30 ครั้งต่อนาทีขึ้นไป หรืออยู่ในภาวะช็อค

.

การรักษา

1. การให้สารน้ำ แก้ไขภาวะขาดสมดุลของเกลือแร่ 
2. ให้ออกซิเจน 
3. การให้ยาต้านไวรัสที่ใช้ในรายที่มีอาการปานกลางหรือรุนแรง
4. ให้ยาปฏิชีวนะ ถ้ามีการติดเชื้อแบคทีเรียซ้ำเดิม เช่น Ceftriaxone 

.

การดูแลที่คลินิกฝากครรภ์ 

– ควรเลื่อนนัดเพื่อมาฝากครรภ์ ตรวจคลื่นเสียงความถี่สูง หรือตรวจคัดกรองเบาหวานไปจนกว่าจะพ้นช่วงกำหนดเวลากักตัว หรือจนกว่าจะตรวจไม่พบเชื้อ 

– กรณีจำเป็นต้องนัดติดตาม ให้ใช้การป้องกันการแพร่เชื้อตามมาตรฐานของโรงพยาบาล

การให้ยาบางชนิด ที่ต้องคำนึงถึงอายุครรภ์และทารก 

การไม่สามารถนอนคว่ำเพื่อให้ออกซิเจนเพิ่มขึ้นได้ เพิ่มโอกาสที่ต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ 

.

ข้อปฏิบัติเบื้องต้นสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์

1. ฉีดวัคซีน 
2. เว้นระยะห่างทางสังคม
3. ล้างมือสม่ำเสมอ
4. กินอาหารที่มีประโยชน์ครบ 5 หมู่
5. สวมหน้ากากอนามัย ตลอดเวลาเมื่ออยู่นอกบ้าน

ถึงแม้จะมีการระบาดของโควิด แต่ด้วยความรุนแรงที่ไม่มากนัก จึงทำให้รัฐบาลตัดสินใจไม่ห้ามการฉลองในเทศกาลสงกรานต์ แต่ลูกหลานก็ต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของผู้ใหญ่ในบ้านด้วย ดังนั้นหากต้องกลับบ้านควรปฏิบัติตนให้เคร่งครัดเพื่อความปลอดภัยต่อตนเองและคนในครอบครัว โดยมีหลักง่าย ๆ ดังนี้

1) ญาติผู้ใหญ่ ควรรีบฉีดวัคซีนให้ครบ 3 เข็มภายในสิ้นเดือนมีนาคม 2565 เพื่อให้มีภูมิคุ้มกันขึ้นสูงสุด 14 วันหลังฉีดเข็ม 3 พอดีในช่วงเทศกาลสงกรานต์ กรณีที่ยังไม่เคยฉีดเลย หรือฉีดไปแล้ว 1 เข็ม ขอให้เร่งฉีดเข็มเพิ่มเติมทันที

2) ก่อนเดินทาง ขอให้ทุกคนได้ฉีดวัคซีนให้ครบ 3 เข็มด้วย

3) ก่อนออกเดินทางไม่เกิน 3 วัน ขอให้ทำการตรวจ ATK ว่าตัวเองมีผลเป็นลบ ถ้าผลเป็นบวก ขอให้          งดเว้นการเดินทางกลับไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่

4) ในระหว่างเดินทาง ถ้าหากเดินทางโดยบริการสาธารณะ ต้องใส่หน้ากากตลอดเวลาอย่างเคร่งครัด

5) เมื่อถึงบ้าน ขอให้หลีกเลี่ยงการถอดหน้ากาก โดยเฉพาะถ้าเป็นไปได้ให้หลีกเลี่ยงการทานอาหารร่วมกัน เว้นระยะห่างให้มาก และไม่ประมาท

6) เมื่อเดินทางกลับมาทำงานแล้ว ขอให้ทำงานจากที่บ้าน (Work from Home) เป็นเวลา 7 วัน 

ข้อปฏิบัติเบื้องต้นดังกล่าวเป็นสิ่งง่าย ๆ ที่ประชาชนทุกคนสามารถปฏิบัติได้ และไม่ยุ่งยากจึงขอให้ปฏิบัติกันอย่างเคร่งครัด เพื่อคนในครอบครัว ตนเอง และสังคมโดยรวม

มาตรการการบริหารจัดการสถานการณ์โควิด 19 สู่โรคประจำถิ่น มีอะไรบ้าง

ในปัจจุบันประชาชนยังสามารถรักษาโรคโควิด 19 ได้ทุกที่ ส่วนในอนาคต ผู้ป่วยโควิด จะรักษาฟรีตามสิทธิของแต่ละคน  และประเทศไทยกำลังจะเข้าสู่การปรับแผนโควิดให้เป็นโรคประจำถิ่นโดยมีรายละเอียดดังต่อไปนี้

เป้าหมายของการปรับโควิด 19 สู่โรคประจำถิ่น มีดังนี้

– การเข้าถึงการดูแลรักษาได้อย่างรวดเร็ว มีคุณภาพ อัตราป่วยตายไม่เกิน 0.1%

– ความครอบคลุมวัคซีนเข็มกระตุ้นมากกว่าหรือเท่ากับ 60% 

– สร้างความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง และความร่วมมือของประชาชนในการรับมือ และปรับตัว เพื่ออยู่ร่วมกับ  โควิด 19 จาก Pandemic Endemic อย่างปลอดภัย

สำหรับสาระสำคัญของแผนและมาตรการของการปรับโควิด 19 สู่โรคประจำถิ่น แบ่งเป็น 4 ด้าน ดังนี้

1.ด้านสาธารณสุข

– เร่งการฉีดวัคซีนเข็มกระตุ้นมากกว่าหรือเท่ากับ 60%

– ปรับระบบการเฝ้าระวัง เน้นการระบาดเป็นกลุ่มก้อน และผู้ป่วยปอดอักเสบ 

– ผ่อนคลายมาตรการสำหรับผู้เดินทางจากต่างประเทศ

– ปรับแนวทางแยกกักตัวผู้ป่วย และกักกันผู้สัมผัส

2.ด้านการแพทย์

– ปรับแนวทางการดูแลรักษาแบบผู้ป่วยนอก (OPD)

– ดูแลผู้ป่วยที่เสี่ยงอาการรุนแรง และมีอาการรุนแรง รวมทั้งภาวะ Long COVID

3.ด้านกฎหมายและสังคม

– บริหารจัดการด้านกฎหมายในทุกหน่วยงานให้สอดคล้องกับการปรับตัวเข้าสู่ Post pandemic

– ผ่อนคลายมาตรการทางสังคม ลดการจํากัดการเดินทางและการรวมตัวของคนหมู่มาก

– ทุกภาคส่วนส่งเสริมมาตรการ UP, COVID Free Setting

4.ด้านการสื่อสารและประชาสัมพันธ์ 

– ทุกภาคส่วนร่วมสร้างความรู้ความเข้าใจ และพฤติกรรมให้ประชาชนสามารถดำเนินชีวิตร่วมกับโควิด 19 อย่างปลอดภัย (Living with COVID-19)

– สื่อสารประชาสัมพันธ์เชิงรุกอย่างครอบคลุมให้เกิดความเข้าใจที่ถูกต้อง และสร้างความร่วมมือของประชาชนในแต่ละช่วงเวลา

5.ไทม์ไลน์ของการดำเนินการ แบ่งเป็น 4 ระยะ ดังนี้

– ระยะ Combatting (ระดับ 4) เริ่มตั้งแต่ 12 มี.ค. – ต้นเม.ย.2565

– ระยะ Plateau (ระดับ 3) ตั้งแต่ เม.ย. – พ.ค. 2565 

– ระยะ Declining (ระดับ 2) ตั้งแต่ปลาย พ.ค. – มิ.ย. 2565

– ระยะ Post pandemic (ระดับ 1) ตั้งแต่ 1 ก.ค. เป็นต้นไป

ดังนั้นหากติดเชื้อโควิดหลังจากที่รัฐบาลประกาศให้เป็นโรคประจำถิ่นแล้วประชาชนต้องศึกษาหลักเกณฑ์การใช้สิทธิ์หรือเงื่อนไขให้ดีในการที่จะเข้ารับการรักษา